Her­haal­de­lijk tes­ten kan op ver­schil­len­de manie­ren lei­den tot een ver­te­ke­ning van de test­pres­ta­tie. Voor som­mi­ge vaar­dig­heids­tests bestaat bij­voor­beeld de kans dat de pres­ta­tie op de twee­de tes­taf­na­me beter is dan op de eer­ste test omdat de kan­di­da­ten beter weten hoe ze de test moe­ten aan­pak­ken of omdat ze zich bepaal­de vra­gen kun­nen herinneren.

Ook kan het zijn dat kan­di­da­ten zich tus­sen de bei­de afna­mes getraind heb­ben in het oplos­sen van het soort vra­gen dat in de test wordt gesteld. Dit kan resul­te­ren in een ​‘leer­ef­fect’ of nog: een bete­re sco­re als dezelf­de test nog eens moet wor­den afgelegd.

Een ander moge­lijk pro­bleem zien we in vra­gen­lijs­ten die pei­len naar per­soon­lijk­heid of drijf­ve­ren. Als zo’n vra­gen­lijst wordt aan­ge­bo­den in een sol­li­ci­ta­tie­con­text, waar­bij er voor de deel­ne­mers veel op het spel staat, is de kans groot dat de ant­woor­den wor­den beïn­vloed door het beeld dat iemand van zich­zelf wil schetsen.

Ons advies rond het her­tes­ten van kan­di­da­ten moe­ten we dus for­mu­le­ren naar­ge­lang het type test dat wordt afge­no­men. De advie­zen hier­on­der zijn geba­seerd op onze eigen uit­ge­brei­de empi­ri­sche data­ba­se aan gege­vens rond het her­tes­ten van kandidaten.